Echter kan het niet: een hart bekijken dat eerder echt heeft geklopt en bloed rondgepompt. We hadden het geluk dat de moeder van een van de PlusKlus-kinderen biologie heeft gestudeerd. Zij kwam met het idee om bij de slager een schapenhart te halen en dat open te snijden om te kijken hoe dat er eigenlijk precies uitziet en hoe het werkt. Zij bood aan dit te doen en dat aanbod namen we dankbaar en enthousiast aan.
Dus afgelopen woensdag was het zover. Een paar kinderen vonden het wel een beetje een gek idee, zo'n hart op tafel, maar de meesten begonnen meteen geïnteresseerd te voelen en te onderzoeken.
We hebben vorige week gezien bij de modellen van het hart en de torso die in de klas zijn, hoe het hart in elkaar zit, dat er hele dikke slagaders van en naartoe lopen. Maar nu zag je die aders in het echt en ontdekten we dat daar gewoon een hele vinger in past. Dat die ene kamer inderdaad kleiner is dan die andere.
De slager die hoorde wat we met de harten gingen doen, had ook nog een lever in de vriezer liggen, dus de anatomieles besloot met dit orgaan.
Een kind besloot deze ochtend dat het dierenarts wil worden.
Het was een heel bijzondere ochtend die ik niet had willen missen.
Voor meer foto's klik hier.
Voor meer informatie over de PlusKlusKlas klik hier.
Hoe het hart zich in een lichaam bevindt konden we vandaag goed zien, want er stond een levensgroot model waar alle organen als een soort puzzel in opgehangen waren. Dat was op zich al heel interessant. Het hart zit een beetje verstopt achter twee grote longen.
Een van de moeders werkt bij een dokter, haar zoon riep al meteen enthousiast dat zijn moeder een hart mee kon nemen. Dus dat model was ook aanwezig. Dat was heel handig, konden we 3D zien wat er uitgelegd werd in boeken en op een filmpje.
Toch blijft een en ander toch best abstract: zuurstof-arm, zuurstof-rijk, de longen... Zelf beleven werkt heel goed! We deden een hart-toneelstuk. De rollen waren: linker hartkamer, rechter hartkamer, longen en veel bloedlichaampjes. De longen gaven zuurstof af (in de vorm van rode legoblokjes) dat het bloed dan meenam door de kleppen van de linkerkamer waarna het het lichaam instroomde om het zuurstof ergens af te geven. Met blauwe blokjes (zuurstofarm bloed), kwam het bloed zich naar adem snakkend melden in de rechter hartkamer die ze gauw weer doorstuurde naar de longen.
Dit was erg leuk en heel effectief voor het begrip.
En daarna allemaal je eigen bloedsomloop tekenen? Wie had verwacht dat ze daar allemaal veel zin in zouden hebben? Helemaal geïnspireerd gingen ze aan de slag. Voor de resultaten klik hier.
We hebben het gehad over eten en wat daarmee gebeurt door je spijsvertering.Daarvoor hebben we vorige week een proef uitgezet met twee eieren. Deze week begonnen we met onderzoeken wat de azijn en het was middel voor effect hadden gehad op een ei. Het ei in azijn is helemaal doorzichtig aan het worden, het eigeel kun je nu goed zien zitten. Het ei in wasmiddel vertoonde scheuren, maar toen we het erin lieten zakken bonkte het op de bodem, dus het is niet helemaal zeker dat dat door vertering komt. De harde eierschaal bleek ook zachter geworden te zijn. We laten de potten nog een week staan, kijken of er nog ontwikkelingen zijn volgende week!
De spijsvertering is uitgebreid aan bod geweest, nu hebben we het over plas, oftewel urine (we leren een hoop deftige woorden dit blok). We bestuderen in de boeken hoe plas plas wordt, welk werk de nieren verrichten, hoe de plas uiteindelijk in de blaas terechtkomt. En passant bespreken we nog dat als je organen het niet goed doen je een donororgaan kunt krijgen en hoe dat dan in zijn werk gaat.
En urine, in het begin van je leven komt dat terecht in: een luier. We hadden een aantal leuke luierproefjes gevonden. We onderzoeken dus hoeveel water een luier kan absorberen, hoe nat wordt je daarvan. Een sponsje kan ook water absorberen, wat is het verschil? Uiteindelijk zijn de luiers een soort zware planken gevuld met vocht.
Hoe dat absorberen werkt onderzoeken we ook: luier openknippen, korrels die polymeren blijken te heten verzamelen in een schaal verzamelen, en vervolgens water erbij gieten, je weet niet wat je ziet! Was weer heel interessant.
Volgende keer gaan we het hart en de bloedbaan bespreken.
Meer zien van de ochtend? Klik hier voor foto's.
Meer weten over de PlusKlusKlas? Klik hier.
Op de hoogte blijven van wat kolibrie nog meer doet? Like onze Facebook-pagina
We waren natuurlijk nog niet klaar met spijsvertering. Eerst even terugvragen wat we vorige keer ook alweer gedaan hebben, ook om het nieuwe meisje op de hoogte te brengen. Oh ja, we hadden poep gemaakt.
Iedereen heeft het mee naar huis genomen. Wie heeft het eigenlijk opgegeten? Bijna niemand. Daar is een reden voor, je lichaam wil gewoon geen poep eten. Die reflex is zo sterk dat je dat zelfs niet wilt als je weet dat het niet echt poep is en best lekker zou kunnen smaken.
Een van de kinderen is afgelopen maandag geopereerd en die mag daar natuurlijk over vertellen. Het leuke is dat ze allemaal ziekenhuisspullen heeft meegenomen, het mondt uit in een spontaan toneelstuk
.
We lezen nog meer in de boeken over hoe je eten door je lichaam reist. Na het eten en buitenspelen tekenden alle kinderen de spijsvertering op hun eigen manier, met bijzondere resultaten.
Eten wordt verteerd, maar hoe werkt dat dan, wat gebeurt er eigenlijk in dat proces? We gaan dat onderzoeken met een paar ei-proeven. Een gekookt ei in water met wasmiddel, een rauw ei in azijn. We deden voorspellingen over wat er zou kunnen gebeuren, wat we volgende week zouden kunnen zien. Nou, dat gaan we dus volgende week bekijken.
Foto's zien van vandaag? Klik hier
