Hoogbegaafdheid en school is vaak een ingewikkelde combinatie, maar dit stukje gaat niet over een school die weigert lesstof aan te passen zodat een hoogbegaafd kind wel een hekel moet krijgen aan school.
Nee, dit stukje gaat over discipline aanleren.
Uit het leven gegrepen.
Het is vakantie, alle drie de kinderen hebben vrij en lanterfanten, lezen, gamen, hebben afspraakjes, lekker ontspannen en zorgeloos. Tot gisteren mijn zoon verbitterd meldde dat het dan wel vakantie mocht zijn maar dat die verpest werd door de wetenschap dat daarna toch school weer begon. Hij keek en klonk daarbij (echt) bijzonder ongelukkig. Ik informeerde maar eens of dat puur met school na de vakantie te maken had of dat hij ook nog iets moest doen in de vakantie dat hij tot nu toe genegeerd had maar dat wel zat te 'zeuren' in zijn hoofd.
De jongen moest 320 aardrijkskundevragen maken. Ja,ja, dat is veel ja.
Hoeveel dagen heb je nog? Hoeveel vragen is dat per dag? Begin eraan.
'Ja, maar....' Begin.
'Maar het is....' BEGIN, je zult zien dat je je daarna beter voelt. Hoe gelukkig ben je nu op een schaal van één tot tien? 'MIN 5!!'
Mijn aloude advies nog maar weer herhaald: Begin gewoon.
Hij vertrok. Een half uur later ging ik maar eens kijken. Hij zat met zijn I-pad, maar was dus wel bezig met die opgaven, een stuk rustiger nu.
Later zitten we aan tafel, het boze, verongelijkte is eruit. Ik wijs hem daarop en vraag op welk cijfer hij nu zit, schaal één tot tien. Hij lacht een beetje. "Maar dat komt niet daardoor" brengt hij er nog tegenin. Nee hoor, natuurlijk niet. De kop is er weer af, ik weet dat ik hem een beetje achter zijn vodden moet zitten de komende dagen, maar ook dat het wel gaat lukken. En dat ook hij dat weet. Het is een goeie jongen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten